PL
EN
DE
Zespół Aspergera jest zaburzeniem o charakterze łagodnym ze spektrum autyzmu. Choroba ta u dzieci i dorosłych nie powoduje zaburzeń w rozwoju umysłowym, w przeciwieństwie do autyzmu dziecięcego. Zespół Aspergera i autyzm posiadają wspólne cechy takie jak problemy społeczne i wycofanie. Na szczęście zespół Aspergera pozwala samodzielnie funkcjonować.
Objawy zespołu Aspergera są mniej nasilone niż autyzm wczesnodziecięcy. Choroba diagnozowana jest zazwyczaj między 3. a 8. rokiem życia. Zespół Aspergera charakteryzuje się różnymi zaburzeniami, do których można zaliczyć:
- upośledzenie interakcji społecznych,
- brak empatii,
- brak chęci współpracy lub nieumiejętnością współpracy w grupie,
- kłopoty z porozumieniem się,
- kłopoty z tworzeniem się więzi emocjonalnych,
- problemy z zawieraniem przyjaźni,
- ograniczoną komunikację niewerbalną (skąpe gesty, ograniczona mimika twarzy, brak kontaktu wzrokowego, dystans fizyczny),
- zaburzenia mowy,
- język jest pedantyczny, perfekcyjny, ale jednocześnie występują ograniczenia w zrozumieniu przenośni, ukrytych znaczeń,
- zachowania są rutynowe, wyuczone, powtarzalne (nawet najprostsze czynności wykonywane są według określonego schematu),
- zaburzenia integracji sensorycznych (zbyt wysoka lub zbyt niska wrażliwość na dźwięk, światło, temperaturę),
- wąskie, specjalistyczne zainteresowanie jedną dziedziną,
- problemy z używaniem właściwych zaimków osobowych,
- czasami, nie zawsze, występuje również ograniczona sprawność ruchowa i niezdarność.
